7. I ten płacz rodziców...

Do miejsca zajechaliśmy w około trzy godziny. Było by krócej gdybym co kilka minut nie zmieniała kierunku w ,którym jedziemy. Nie pamiętałam gdzie to jest dokładnie po za tym cała się trzęsłam i miałam ochotę zniknąć, schować się by nikt mnie nigdy nie znalazł. Tylko Niall trzymając mnie za rękę pocierając lekko bym czuła się spokojniejsza dodawało mi poczucie bezpieczeństwa. Kilka lat temu kiedy mnie i Katrin porwał ten obrzydliwy mężczyzna obiecałam sobie ,że nigdy się nie odezwę i nigdy nie wrócę w to miejsce jednak zrywam dane sobie obietnice. Miejsce te niczym się nie zmieniło ciemny, głęboki las i okropny zapach.
- Proszę wskazać miejsce to jest bardzo ważne... - oznajmił z troską policjant stojący obok mnie...
Rozglądałam się by przypomnieć sobie te miejsce jednak pamiętałam tylko ciemność, strach i twarz Beatrix ,która mnie pośpieszała.
- Ja..nie.. - Chciałam zrezygnować i powiedzieć ,że nie wiem kiedy jedna rzecz przykuła moją uwagę.

- Szybciej mała pizdo! - popchnęła mnie Beatrix po czym szarpnęła tak mocno ,że upadłam na ziemię. - Pozwoliłam ci leżeć..wstawaj musisz coś zrobić! - złapała mnie za włosy i postawiła na nogi.
Zalewałam się łzami, byłam brudna i na sto procent cuchnęłam gorzej od Dawida. 
Zaciągnęła mnie i kazała usiąść pod drzewem z namalowaną flagą. Nie byłam pewna czy to była flaga czy nawet zwykłe bazgroły. Chwile potem kobieta wróciła trzymając coś w rękach.
- Kop! nie mamy czasu! - rzuciła mi pod nogi czarną łopatę.

- Georgina!? - Niall stał przede mną trzymając mnie za ramiona.
Wyrwałam się z jego objęć i szybkim krokiem podeszłam do tego drzewa. Przetarłam palcami obrazek i lekko się uśmiechnęłam przez łzy.
- To tutaj! - wskazałam miejsce gdzie stałam.
- Na pewno? - zapytał blondyn z troską wymalowaną na twarzy.
- Tak na pewno... - wytarłam łzy dłonią po czym wpadłam w uścisk chłopaka ,który szepcząc pokrzepiające słówka, pocierał ręką moje plecy.
 Policjanci od razu zaczęli zabezpieczać miejsce a ja marzyłam tylko o tym by to wszystko się skończyło.
- Będzie dobrze kochanie.. - Tylko kilka ,krótkich cichych słów wyszeptanych do ucha a od razu robi się cieplej na sercu.
Wtedy koło nas zaparkował samochód. Biały terenowy samochód a z niego wyszła zapłakana matka Katrin z partnerem. Oboje płakali lecz wtedy kobieta zrobiła coś co ja uważałam za strasznie smutne i przygnębiające.
Podbiegła do miejsca gdzie była wykopywana Katrin i upadła na kolana przygarniając do siebie ziemie.
Ona miała nadzieje i wtedy ją straciła...

 *~*~*~*

Biegnąc przez las nie myślałam co robię. Czy uciekam od miejsca gdzie bezlitośnie zakopana była moja przyjaciółka czy po prostu mam dość widoku troski na twarzach ludzi otaczających mnie wokół.
Potykałam się o wszystkie kamyczki te większe i te mniejsze. Stopy bolały nie miłosiernie jednak nie zwolniłam a raczej można powiedzieć ,że odwrotnie bo przyśpieszyłam.
Upadając na ziemie, w błoto i zaczepiając ręką o krzak co w ten sposób rozcięłam sobie całą dłoń pomyślałam "To chyba czas by przestać uciekać"
I jakby nigdy nic wstałam przyciskając krwawiącą rękę do klatki. Zawróciłam by wrócić ,ale coś mi to uniemożliwiało. A może jednak ktoś.
Jego ręce oplotły mnie, przyciskając do siebie. Jego zapach był tak intensywny ,że nie miałam problemu z zorientowaniem się kto to.
Niall przytulił mnie do siebie dysząc i łkając w moją szyję. Nie mogłam sobie tego wybaczyć doprowadziłam go do płaczu.
- Niall spokojnie jestem tu, kochanie, popatrz na mnie - i kiedy jego zaczerwienione tęczówki spojrzały na moją twarz sama zaczęłam płakać.
Bo jest dla mnie najważniejszy a ja nawet z nim nie umiem sobie poradzić z przeszłością.
- Kocham cie... - Tylko tyle powiedział znów biorąc mnie w ramiona a moje serce. Jak serce znów zabiło szybciej...



___________________________________________________________________________________

 Hejo!

Pewnie myśleliście ,że porzuciłam blog co nie? Ale to nie prawda po prostu trochę problemów miałam i z ocenami nie jest najlepiej :C
Ale macie zostały tylko jeszcze dwa rozdziały i epilog do końca :D
Pewnie też myśleliście ,że to już koniec bania  się Georginy przeszłości ,ale nie tak szybko kochani.
Niall będzie miał do zrealizowania straszni trudne zadanie a Georgina trochę pogada z Samanthą.

Do zobaczenia w następnym!

Sorry ,że taki krótki nie mogłabym nic więcej tutaj dodać bo by się poplątało...